Azjatycki sposób dbania o urodę opiera się na holistycznym podejściu do istoty piękna. Ma więc ścisły związek z równowagą fizyczną, duchową i psychiczną. Wiele mówi się o wieloetapowej azjatyckiej pielęgnacji, jednak nie miała by ona takiego działania bez pomocy szczególnego rytuału – masażu twarzy. Japoński lifting przynosi efekty, których nie sposób wypracować samymi kosmetykami, a które są pożądane przez kobiety na całym świecie.

Wybór między instalacją szamba a przydomową oczyszczalnią ścieków nie jest łatwy. Każde z tych rozwiązań ma swoje zalety, ale oba mają też wady. Budowa szamba jest tańsza i nie trzeba przeznaczać na nie dużej powierzchni, ale eksploatacja oczyszczalni po jakimś czasie zwraca wydatek, a poza tym jest bezpieczniejsza dla środowiska. Biorąc pod uwagę, że mówimy o bezpośrednim otoczeniu domu, w którym mieszkamy, jest to dość istotna kwestia.

Kiedy decydujemy się na budowę przydomowej oczyszczalni ścieków, należy mieć na uwadze kilka spraw związanych z jej używaniem. Prawidłowe serwisowanie i utrzymanie oczyszczalni pozwoli nam na korzystanie z niej przez długie lata.

Uwielbiamy rytuały. Rytuały poranne, wieczorne, kąpielowe i pielęgnacyjne. Z rytuałami wiąże się też stworzenie od czasu do czasu własnego SPA w domowym zaciszu. Co przygotować zawczasu, aby nic nie zakłóciło nam relaksu?

Gośćmi którzy odwiedzili reprezentacyjny sklep z cygarami w Genewie są królowie, książęta, milionerzy i gwiazdy filmu: Michel Piccoli, Jackie Stuart, Jean Michel Jarre, książę Danii – Henryk, Artur Rubinstein, Ted Kennedy, Aga Khan, Arystoteles Onassis, Trocki, szach Persji, książę Rainier, Lino Ventura, Orson Welles, Peter Ustinov, Jean Paul Belmondo, Charles Bronson i Elvis Presley. I choć Davidoff twierdził, że cygaro znaczy więcej niż kobieta, to i tych u niego nie brakowało: Ursula Andress, Brigitte Bardot, Gina Lolobrigida, Jeanne Moreau.

Dość pokrętne lata młodzieńcze cechujące się częstą zmianą szkół kończą się dla Juliusa praktyką kupiecką w Bazylei. Potem kolejnym zajęciem przez dwa lata staje się piastowanie stanowiska wicedyrektora w zakładzie młynarskim w Budapeszcie. Po tej przygodzie Julius Maggi wraca w 1869 do Kempttal. Tu pełen energii przejmuje ojcowską firmę. Młyn nie jest jednak w dobrej kondycji. Pracuje w oparciu o prymitywną technologię rozbijania młotem ziarna na mąkę. W dodatku rzemiosło to zanika. Branża znajduje się w trudnej sytuacji technicznej i gospodarczej. Industrializacja pcha młynarstwo w drogie maszyny parowe, podczas gdy spekulanci nabijają kieszenie zyskami pochodzącymi z importu taniej mąki. Julius Maggi podejmuje jednak wyzwanie. Dla bezpieczeństwa firmy zakłada w 1872 spółkę komandytową „Julius Maggi & Cie”, po czym dokupuje dwa młyny: w Zurychu i Schaffhausen.

Było to ponad 200 lat temu, kiedy urodzony w Niemczech, a mieszkający w Genewie naturalizowany Szwajcar, sięga w wolnej chwili po popularno-naukową literaturę. Czyta o odkryciach Priestleya i Lavoisier związanych z łączeniem gazów z wodą. Mający 43 lata zegarmistrz dochodzi do wniosku, że prowadzone przez nich doświadczenia mogą w praktyce zaowocować produkcją naturalnej wody mineralnej. A gdyby tak prześledzić te procesy i zostać pierwszym w Europie producentem wody mineralnej. Tak zaczyna się historia Jakuba Schweppe, twórcy wielkiej dziś kompanii Schweppes.

W historii firm rodzina Oetker odegrała szczególną rolę. Od czasu gdy dr hc. August Oetker rozpoczął w 1891 r. w Bielefeld realizować swoją ideę, dziś zadanie to z powodzeniem kontynuuje już czwarta generacja familii. Dom w małej wiosce Obernkirchen koło Schaumburga, gdzie 6. stycznia 1862 r. August Oetker przychodzi na świat, stoi do dziś. Rodzice posiadają gospodarstwo oraz piekarnię. Obraz ojca urabiającego żmudnie gęste ciasto August zapamięta na zawsze. Po gimnazjum zostaje uczniem aptekarskim, później studiuje w Berlinie i Frei-burgu. Edukację kończy z tytułem doktora filozofii, a w rok później w 1889. żeni się z Caroline Jacobi. Oboje przenoszą się do Bielefeld, gdzie August pomny wcześniejszej praktyki kupuje aptekę. Do tego ciągnie go w kierunku interesu rodziców. Na zapleczu apteki w Bielefeld, na czterech metrach kwadratowych potajemnie prowadzi doświadczenia nad pieczywem. Idea jest jedna – jak ulżyć milionom domowych gospodyń w przygotowaniu ciasta. August tworzy więc przeróżne sypkie kompozycje. Wreszcie osiąga to co chciał.

Jest rok 1869. Prezydentem USA zostaje Ulisses Grant i wkrótce potem otwiera transkontynentalną linię kolei żelaznej Atlantyk - Pacyfik. To wydarzenie na miarę czasów Ameryki przy którym niezauważony zostaje drobny incydent. W Camden (New Jersey) handlarz owocami Joseph Campbell i producent lodówek – Abraham Anderson podają sobie ręce zaklepując biznes, który zaledwie w ciągu paru lat stanie się najbardziej znanym na świecie, a wkrótce urośnie do rangi jednego z symboli Ameryki – Campbell Soup Company. Na razie Joseph Campbell Company produkuje puszkowane pomidory, warzywa, zupy, przyprawy i mięso. Każda puszka napełniana jest ręcznie. Pierwsze zupy Campbell sprzedaje z drewnianego konnego powozu. W 1876 na wystawie stulecia Ameryki Campbell dostaje medal za jakość. Jednak pomiędzy partnerami dochodzi do różnicy poglądów. Campbell jest za szybką ekspansją, a Anderson za wolnym i stopniowym wzrostem produkcji. Ostatecznie postanawiają się rozstać i Campbell odkupuje akcje Andersona. Powstaje Joseph Campbell & Company zarządzana przez Arthura Dorrance. W 1891 kompania zmienia nazwę na Joseph Campbell Preserve Company, a jej najlepszy produkt to Beefsteak Ketchup, sos daleki od tego co dzisiaj nazywamy keczupem. To mix ostrych przypraw takich jak: cynamon, czarny pieprz, musztarda, ocet zmieszane z orzechami, grzybami, anchois, krabami i soją. W rok później pojawia się zupa pomidorowa, promowana w Filadelfii, Nowym Jorku i St. Louis.

Pod koniec 19. stulecia ludzkość ma kłopoty z brudnymi butami. Są one wykonane z kiepskich materiałów, przyciągają kurz, nasiąkają wodą. Do ich ochrony używa się czernideł złożonych z mydła, kleju, oleju, tłuszczu, melasy i wosku. Inną metodą na utrzymanie butów w dobrej kondycji jest czyszczenie ich kurzym białkiem i nacieranie pszczelim woskiem. To dość prymitywne metody.