Kariera płatków śniadaniowych rozpoczęła się w XIX wieku, kiedy to dr John Harvey Kellogg oraz jego brat Wiliam K. Kellogg opracowali przepis na zbożowe płatki. Było to rozwiązanie skierowane do pacjentów sanatorium, mające na celu poprawę ich zdrowia i samopoczucia. Wkrótce okazało się, że płatki zbóż są doskonałym uzupełnieniem diety na całym świecie. Reklamy zaczęły promować te produkty jako skuteczny sposób na poprawę perystaltyki jelit, co miało dodatkowo przyciągnąć klientów. Wprowadzenie wszelkie nowinki dietetyczne często spotykały się z olbrzymim zainteresowaniem, co stało się fundamentem komercyjnego sukcesu płatków.
Początki płatków zbożowych są związane z anegdotą o pacjentce, która złamała sobie ząb na twardej grzance. Dr Kellogg postanowił znaleźć alternatywę. Zamiast twardego pieczywa, postanowił przygotować płatki z gotowanych i prasowanych ziaren pszenicy, które następnie były suszone. To rozwiązanie przypadło pacjentom do gustu, co skłoniło Kellogga do pogłębienia projektu. Kolejnym krokiem była produkcja płatków na masową skalę. Pomysł patentowania nowego wynalazku pojawił się 31 maja 1895 roku, a asortyment produktów szybko poszerzono o różnorodne ziarna, takie jak kukurydza.
Pomimo pierwszych sukcesów płatków jako elementu kuracji, dr Kellogg nie dostrzegał komercyjnej wartości produktu, którą zauważył jego brat Will Keith Kellogg. To on postanowił rozwinąć produkcję płatków na dużą skalę, zakładając w 1906 roku Battle Creek Toasted Corn Flake Company. To była pierwsza na świecie fabryka skupiająca się na produkcji takiej żywności. Przez lata firma ewoluowała z niewielkiego zakładu zatrudniającego 25 osób do globalnego przedsiębiorstwa, które w 1951 roku miało około 6500 pracowników.
Historia płatków kukurydzianych w Polsce ma swoje korzenie sięgające 1899 roku, kiedy w Toruniu powstała krochmalnia. Była ona wielokrotnie wykorzystywana do różnych celów, ale prawdziwa przygoda z produkcją płatków śniadaniowych zaczęła się w 1974 roku. To wtedy, z powodu potrzeby medycznej jednego z wicepremierów, zaczęto sprowadzać te produkty z Rumunii. W odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie uruchomiono nowoczesną linię produkcyjną już w 1977 roku. Początkowo zakład dysponował możliwością produkcji 2,5 tysiąca ton płatków, a produkcja rozwijała się dynamicznie w kolejnych latach.
Od 1994 roku Toruń-Pacific stał się częścią międzynarodowego giganta Cereal Partners Worldwide, utworzonego przez Nestlé oraz General Mills. W 1990 roku zaproponowano utworzenie spółki joint venture, co umożliwiło dynamiczny rozwój fabryki oraz jej włączenie do światowych struktur dystrybucyjnych. Zakład w Toruniu zaczął produkować dla Nestlé. Produkcja nie ograniczała się jedynie do płatków kukurydzianych. Na rynek wprowadzano stopniowo nowe produkty takie jak muesli Swiss, Tropical Fruit i Nesquik. Toruń-Pacific stał się nie tylko krajowym liderem, ale także znaczącym graczem na arenie międzynarodowej, obsługując m.in. rynek turecki, rosyjski, czeski oraz wiele innych.
